ICAO 2010’da yapılan 37’inci Genel Kurul’da aldığı kararla, uluslararası sivil havacılık kaynaklı karbondioksit emisyonlarının kontrol altına alınmasını temel politika hedeflerinden biri olarak benimsemiştir. Bu yönde atılan ilk somut adım 2016 yılında düzenlenen 39. Genel Kurul’da “Uluslararası Havacılık için Karbon Dengeleme ve Azaltma Şeması’nın (CORSIA)” kabul edilmesi olmuştur. CORSIA, herhangi bir sektör için ilk küresel pazar temelli önlemdir. Özünde, havayolu operatörlerince belirli kotalarla “karbon tahvilleri” satın alınmasını öngören, diğer tabirle “offset” yöntemiyle sera gazlarının küresel emisyonunun azaltılmasına dolaylı olarak katkıda bulunan bir programdır. CORSIA, teknolojik gelişmeler, operasyonel iyileştirmeler ve sürdürülebilir havacılık yakıtlarının kullanımı yoluyla azaltılamayan CO2 emisyon miktarını karbon piyasasından emisyon birimleri ile dengelemeyi amaçlamaktadır.

CORSIA, iklim değişikliği hukukunda yerleşmiş olan “ortak fakat farklılaştırılmış sorumluluklar ve göreceli kabiliyetler” (common but differentiating responsabilities and respective capabilities – CBRD-RC) ilkesi doğrultusunda, gelişmişlik seviyesi farklı olan ülkeler arasında adil yükümlülük dağılımını gözetmektedir. Buna göre, ABD ve Avrupa Birliği’nin ekonomileri daha ileri düzeyde olan ülkeleri gibi, havacılık sektörleri belirli bir gelişmişlik seviyesine ulaşmış ülkeler ile, ülkemiz gibi, havacılık sektörleri daha hızlı büyüme içinde olan gelişen pazarlara (emerging markets) sahip ülkelerin ihtiyaçları arasında bir denge gözetilmiştir. Bu doğrultuda, CORSIA, gönüllü katılıma dayalı “pilot safha” (2021-2023), keza gönüllülüğe dayalı “birinci safha” (2024-2026) ve nihayet, havacılık sektörü belirli bir ekonomik eşiğin üzerinde olan tüm ülkelerin katılması öngörülen “ikinci safhadan” (2027-2035) oluşmaktadır. En az gelişmiş ülkeler (Least Developed Countries– LDC), gelişmekte olan ufak ada devletleri (Small Islands Developing States – SIDS) ve denize erişimi olmayan gelişmekte olan ülkeler (Landlocked Developing Countries – LLDC) ise CORSIA’dan muaf tutulmuştur.

CORSIA, Şikago Sözleşmesi’nin çevresel standartları belirleyen 16’ıncı Eki’nin bir parçası haline gelmiş olup, uygulanmasını sağlayacak ayrıntılı kurallar birer ICAO belgesi olarak yayımlanmaktadır.

Türkiye, CORSIA’nın başlangıcından itibaren gönüllü katılımcılardan biridir. 1 Ocak 2023'ten itibaren CORSIA'ya katılma niyetlerini açıklayan katılımcı devlet sayısı ise 115’tir.

ICAO’nun ilk değişikliği ve dekarbonizasyon alanındaki ikinci büyük adımını 2022 yılında düzenlenen 41. Genel Kurul’da kabul ettiği karbon emisyonuna yönelik uzun vadeli hedef (LTAG) teşkil etmiştir. LTAG, UNFCCC Paris Anlaşması'nın hava ısısı hedefini desteklemek için 2050 yılına kadar uluslararası havacılık için net sıfır karbon hedeflemektedir. Bu hedef, uluslararası havacılık ve iklim değişikliği ile ilgili konularda ICAO'nun liderliğini pekiştiren tarihi bir uzlaşıdır.

LTAG, devletlere bireysel bazda emisyon azaltma hedefleri şeklinde belirli yükümlülükler veya taahhütler getirmemekte, bunun yerine, her devletin özel koşullarını ve kapasitelerini (örneğin, gelişmişlik düzeyi, havacılık pazarlarının olgunluğu, uluslararası havacılığının sürdürülebilir büyümesi gibi) dikkate almaktadır.

Sürdürülebilir havacılık yakıtları (SAF), sürdürülebilirlik kriterlerini karşılayan yenilenebilir veya atıktan türetilen havacılık yakıtları olarak tanımlanmaktadır. ICAO, SAF'ların uluslararası havacılıktan kaynaklanan CO2 emisyonlarını azaltmak için en büyük potansiyele sahip olduğunu düşünmektedir. Bu nedenle, kriterleri ICAO’ca belirlenen SAF’ların daha fazla üretilerek karbon yakıtlarının yerini almaları gerek CORSIA, gerek LTAG kapsamında teşvik edilmektedir.